Śmigiel

I. Allegro

Zapytajcie Artura,

daję słowo: nie kłamię,

ale było jak ulał sześć słów w tym telegramie:

ZACZAROWANA DOROŻKA

ZACZAROWANY DOROŻKARZ

ZACZAROWANY KOŃ.

Cóż, według Ben Alego,

czarnomistrza Krakowa,

„to nie jest nic takiego dorożkę zaczarować,

dosyć fiakrowi w oczy błysnąć specjalną broszką

i jużeś zauroczył dorożkarza z dorożką

ale koń – nie.”

Więc dzwonię: – Serwus,

to pan Ben Ali?

Czy to możliwe z koniem?

– Nie, pana nabujali.

Zadrżałem. Druga w nocy.

Pocztylion stał jak pika.

I urosły mi włosy do samego świecznika:

ZACZAROWANA DOROŻKA?

ZACZAROWANY DOROŻKARZ?

ZACZAROWANY KOŃ?

Niedobrze. Serce. Głowa.

W dodatku przez firankę:

Srebrne dachy Krakowa jak „secundum Joannem”,

niżej gwiazdy i liście takie duże i małe.

A może rzeczywiście zgodziłem, zapomniałem?

Może chciałem za miasto? Człowiek pragnie podróży.

Dryndziarz czekał i zasnął,

sen mu wąsy wydłużył

i go zaczarowali wiatr i noc, i Ben Ali?

ZACZAROWANA DOROŻKA

ZACZAROWANY DOROŻKARZ

ZACZAROWANY KOŃ